Çiçek Türleri 23

Biberiye

Rosemarinus; kışın yapraklarını dökmeyen bir bitkidir. Koyu mavi çiçekler açar. İnce , sivri ve kokulu yapraklarıyla çitlerde kullanmaya elverilidir. 50-100 santimetre arası boylanma yapar. Güneş alan yerlerde daha mutlu olur. Budamaya elverişlidir.

Biberiye; her tür toprakta rahatlıkla yetiştirilidr. Başlangıçta yavaş büyür. Çiçeklenme dönemi ve sonrasında hasat edilir. Toprağı hafif nemli olacak şekilde sulama yapın. Toprağını havalandırmayı ihmal etmeyin.



Güz Papatyası

Asteraceae ailesinin üyelerindendir. Çiçekleri papatyaları andırır. Yanlızlığa terk ettiğiniz çiçek tarhlarınızı ve saksılarınızı neşelendirmek için bahçenizi onunla tanıştırın.

Güz Papatyası Toprağı : Nemli topraklarda mutlu olur. Ağır olmamak koşuluyla her bahçe toprağında rahatlıkla yetişir. Hafif toprağı sever, kireçli toprağı da tercih edebilirsiniz.

Güz Papatyası Bakımı : Güzel ve çok renkli olan bitkinin mevsimlik, ömürlü ve iki yıllık olmak üzere birçok türü vardır.

Güneş sever ama soğuğa da dayanıklıdır. Salon çiçekleri, bitki üzerindeki fazla yaprak ve tomurcukları temizlemeniz gerekir. Uzun boylu ve küçük çiçekler elde etmek istiyorsanız, budama yapmayı unutmayın. Çok sık dikmemeye özen gösterin.

Özellikle açmaya yakın ağustos ayında sıkça sulama yapın. Çok fazla soğuk yerlerde kış aylarında budanarak örtü altına alınması sağlıklı olur.

Güz Papatyası Üretim : Tohumdan yeşittirmek istiyorsanız nisan-mayıs ayları arasında toprağa tohumları atın. Fide haline geldiğinde ise asıl yerlerine alın. Yazın çelikleriyle ya da ilkbahar başında ayırma yöntemiyle de üretebilirsiniz. Filiz halinde aldıysanız, dikim aşamasından önce yarısını budayarak daha bol çiçeklenme sağlayabilirsiniz.

Güz Papatyası Çiçekleri : Papatyaya benzeyen çiçekleri sonbaharda açmaya başlar. Çiçeklenme, mevsim sonuna kadar devam eder. Koyu yeşil yaprakları hafif elips biçimlidir ve uçları sivridir. Çiçekleri kırmızı, pembe, mavi ve leylak, sarı ve beyaz renklerdedir.



Adaçayı

Kokulu bir ottur. Yaprakları gümüşi gridir. Doğada yabani olarak yetişir. Çiçekleri genelde pembe ve beyazdır. Üretimi oldukça kolaydır Tohumunu geçirgen bir toprağa ekin. İlk filizlerini seyreltmeniz bakımı için yeterlidir. Çiçeklenme öncesi mayıs-haziran aylarında toplanması gerekir. 30-70 santimetre arası boylanma yapar. Güneşli bir yerde yetiştirilmelidir. Soğuğa karşıdayanıksızdır. Bu nedenle kış boyunca çam dallarıyla örtülmesi yararlı olur. Böylece bitkiniz üşümez ve sizi üzmez.



Zephyranthes Çiçeği
Son derece zarif,bahçe ve balkonlarımızda kalıcı bitki olarak yetiştirebileceğimiz bir çiçektir. İğne biçimli yaprakları, çiğdeme benzer beyaz çiçekleri vardır. Temmuz ve ağustos aylarında sürekli açar. Boyu 15 cm kadar uzar. Pembe ve sarı çiçekli olan cinsleri de vardır ama bunlar soğuğa daha az dayanıklı olup, limonluklarda yetiştirmeye elverişlidir.

ÖZELLİKLERİ:

Soğanları Nisan ayında bol güneş alan bir yere 5 cm derinlik ve 10 cm aralıklarla dikilir. Toprağı kumlu olmalıdır. Ayrıca ilkbahar ve yaz boyunca köklerinden ayrılarak dikilebilir. Kolayca tutacaktır. Suyu sever. Saksı ve çiçekliklerde de çok güzel durur.



Zambak çiçeği
insanlık tarihinde çok eski bir geçmişe sahiptir. Öyle ki bundan 3000 yıl önce yetiştirildiğine dair kayıtlar vardır. Çok fazla çeşidi üretilmiştir. Zambak yetiştirmek kolay değildir. Sabır ve bilgi gerektirir.

Zambak soğanları genellikle Ekim ayında dikilir. İyi drenajlı, rüzgar almayan ve güneşli bir yer seçilir. Humus veya gübreyle zenginleştirilmiş toprakta 20 cm derinliğinde bir çukur açılır. Çukurun dibine biraz iri kum serpilir. Kökler yaygın bir şekilde yerleştirilir. İyi toprakla çukur doldurulur. Hafifçe bastırılır.

Bahar ve yaz aylarında düzenli ve bol su gerektirir. Çiçeği açıp bittikten sonra da zambak sulanıp beslenmeye devam edilir. Solan çiçekler kesilir ama sap kısmı sonbaharda kendiliğinden kuruyuncaya kadar bırakılır. Soğanları topraktan çıkarmaya gerek yoktur.



Anavatanı Güney Amerika olan yıldız çiçeğinin yumruları 1814′de Avrupa’ya ilk gönderildiği zaman sebze olarak yenmişti. Ekilen yumrular gelişip muhteşem çiçekler açtığında ise işin rengi birden değişti. Üstelik bu bitki aşılanmaya ve melezlemeye çok elverişliydi.Çeşitleri birden arttı. Yıldız çiçeği için Avrupa’da meşhur “lale çılgınlığı”nı andıran bir dönem yaşandı. Nadir soğanlar ağırlığınca altına satıldı.

Zamanımızda yıldız çiçeği binlerce çeşidiyle hala popülaritesini koruyor. Boyutu düğme iriliğinden servis tabağı büyüklüğüne kadar değişen çiçek çeşitlerinin neredeyse her rengi vardır. Çiçek biçimleri de farklıdır. Pompon, kaktüs, dekoratif ve yalınkat bunlardan bazılarına verilen isimlerdir. Ayrıca ebruli, benekli ve kırçıllı olanları da mevcuttur.

Bitkisinin yüksekliği cinsine göre bir karıştan iki metreye kadar değişir. Kısa boylular saksı veya çiçekliklere yahut bahçede çiçek öbeklerinin ön kısımlarına ekilir. Orta boylu olanları büyük saksılarda yetiştirilebilir. Ancak uzun boylu ve iri çiçekli yıldızlar yalnızca bahçeye dikilmelidir.

Yıldızlar bol güneş, iyi gübrelenmiş toprak ve bol su isterler. Yumruları dikmeden altı hafta evvel yeri iyi yanmış gübreyle beraber bir bel derinliğinde kazılır. Mayıs içinde kürekle 15 cm.derinliğinde bir çukur açılır. Açılan çukura 3-4 yumru dikkatlice yerleştirilir. İyi toprakla üzeri örtülür. Yumrular 7-8 cm. derinlikte olmalıdır. Toprak parmaklarla bastırılıp, sıkıştırılır. Filizler görününceye kadar fazla su istemez.

Boylu yıldızlar destek ister.Destek çubuğu çukur açıldığında, yumruları yerleştirmeden önce toprağa sağlamca çakılır. Daha sonra yumrular yerleştirilir. Kısa boylular için gerekmez.

Yıldız çelikle de yetiştirilebilir. Baharda yumrular sürünce, sürgünlerden 15 cm. lik çelik keskin bir makasla alınır. İyi toprakla dolu bir saksıya ekilir. Hafif gölgede ara sıra sulanarak köklendirilir. Daha sonra toprağıyla beraber gerçek yerine dikilir.

Eskiden yaz sonuna doğru çiçeklenen yıldızların şimdiki çeşitleri Hazirandan başlayarak Kasım sonlarına kadar sürekli açıyor. Devamlı ve kaliteli çiçek almak için bitkiler her 15 günde bir gübre şerbeti veya suda eriyen çiçek gübresiyle beslenmelidir.

Sonbaharda bitkinin sapları kararınca yumrular çatal bel yardımıyla dikkatlice topraktan çıkarılır. Cinsine göre etiketlenir. Bir hafta kadar kuruması beklenir. Daha sonra serin ve kuru bir yerde bahara kadar muhafaza edilir.

Devamı Var
23.SAYFA

sağol

Görevimiz

saol